In de jaren 70 was er in de marktwijk van Orléans een winkel met exotische producten. In mijn herinnering kende de man die de winkel hield zijn producten net zo goed als de naam, de herkomst en de voedingsvoorkeuren van zijn klanten. Zijn winkel was een ontmoetingsplek voor mensen zoals mijn ouders, van de Antilliaanse diaspora. Voor ons kinderen betekende iets bij hem kopen een andere maaltijd, een maaltijd waarbij je kon wegdromen naar ons verre, geheimzinnige thuisland. Zolang de maaltijd duurde betekende dit eten voor mijn ouders genot en de nostalgie van de smaken en geuren van hun jeugd in de zon.
Tegenwoordig is die winkel er niet meer. Verse exotische producten vind je nu in alle supermarkten. Mijn ouders kopen daar geen exotische producten want "die zijn niet goed genoeg".
Terug naar deze producten
Die vruchten, groenten en wortels uit mijn herinneringen wil ik nu weer terug brengen. Ik heb ze zo gepresenteerd dat iedereen ze makkelijk kan gebruiken. De industrieel partner in Honduras, Micfood, die ik heb gekozen, heeft de haalbaarheid van mijn project bestudeerd. Dit was hetzelfde traject dat hij al voor andere landen was ingeslagen.
In 2012 de zijn maniokkrokantjes, bakbananen en snippers en puree van oranje en witte zoete aardappel goed aangeslagen.
In 2013 krijgt het maniokkrokantje Pure&simple, by Ace de grote innovatieprijs van Intermarché.
En hoe nu verder ?
3 eeuwen nadat een ander knolgewas bekend werd, hebben maniokkrokantjes en aanverwanten nu de weg naar Europa gevonden. Ik weet niet wat er nu gaat gebeuren. Ik weet alleen dat er niets verloren gaat, dat er niets wordt uitgevonden en dat alles vanzelf verandert.
« Terugkeer
Naar het levensverhaal
van Corinne Ajinça
Volg de geschiedenis van
het merk, met de stroom mee